برخی بر این باورند که مروارید اشک خدایان است. دیگران هم بر این باورند که مروارید قطره های شبنم پر از نور مهتابی است که به اقیانوس افتاده و توسط صدف بلعیده می گردد.
مروارید، گوهر طبیعی ایجاد شده توسط یک موجود زنده است. هنگامی که یک صدف رودخانه ای و یا خوراکی میزبان شی بیگانه و خارجی می شود، این موجود به طور سریعی با ماده ای به نام صدف مروارید، احاطه می گردد. مواد تشکیل دهنده این ماده، مشابه موادی است که ساختار خود صدف را شکل می دهد. لایه های روی هم انباشه شده ماده صدف مروارید، به مرور زمان خود مروارید را شکل می دهند.
بیشتر مروارید های طبیعی و بکر که توسط صدف های خوراکی تولید می شوند، در طی فرآیند شکار بیش از حد، حفاری های نفتی و آلودگی های زیست محیطی از بین رفته اند. امروزه زیباترین مروارید های جهان، مروارید های پرورشی هستند.
مرواریدهای پرورشی اشتراکات مشابهی با مروارید طبیعی دارند. تفاوت آنها در این است که یک متخصص پوسته را باز کرده، محرکی که سبب ترشح مواد سازنده مروارید است را وارد صدف می کنند.
صدف های خوراکی دریایی، یک مهره دایره ای شکل در درون خود دارند که این مهره به عنوان محرک به کار می رود. (این نوع صدف به طور معمول در آبهای شیرین امریکا وجود دارد.) به این فرآیند هسته دار کردن می گویند. این صدف ها در آب های شیرین توسط حرکت قایق ها معلق شده و در معرض خطر گردباد، انگل، شکارچیان و جلبک قرار می گیرند.
صدف های رودخانه ای آب شیرین یک قطعه کوچک از بافت گوشته را دارد (بافت تولید شده ی مروارید از صدف دیگر) که به عنوان محرک معرفی می شود. این بافت، مروارید جامد را ترک می کند. صدف در دریاچه ها و رودخانه های داخلی کشت می شود.
ثبت نام کلاس های گوهرتراشی و گوهرشناسی
مرواریدها ،که از شرق سرچشمه می گیرند، به طور طبیعی با تمام ادیان بزرگی که از شرق آغاز شده اند، مانند دین باستانی چینی، آیین هندو (Hinduism )، مذهب بودا (Buddhism)، یهودیت (Judaism )، مسیحیت (Christianity) و اسلام (Islam)، پیوند خورده و در کتب مقدس این ادیان ذکر شده است.
قدیمی ترین کتب مقدس هندوها که تحت عنوان "وداها" (هر چهار کتاب مقدس هندوها) شناخته شده و به زبان سانسکریت نوشته شده، اشارات زیادی به مروارید نموده است. "ریگودا" (Rigveda) قدیمی ترین کتاب از بین چهار کتاب "وداها" (Vedas) که از شمال غربی هند منشاء گرفته و به سال 1100-1700 پیش از میلاد مسیح (3300 – 3700 سال قبل) برمی گردد، در بسیاری از خطوط از کلمه "krisana" استفاده می کند که به طور کلی به معنی نشان مروارید ترجمه شده است. "آتارواودا" - Atharvaveda - (مجموعه ای از سرودهای مذهبی و سخنان مراسم مذهبی، که به زبان سانسکریت اولیه نوشته شده و در مرحله بعد به مطالب ودایی (Vedic) موجود اضافه شده است) که حدودا سال های 1000-1200 پیش از میلاد مسیح (3000-3200 سال قبل) نوشته شده، به حرزی- زیوری که برای دفع بلا یا چشم بد بر گردن می آویزند، یا به انگشت می کنند و یا به بازو می بندند- اشاره می کند که از مروارید تهیه و به عنوان یک طلسم استفاده می شد. اشاره به مرواریدها در دو حماسه بزرگ هند باستان نیز یافت شده است: رامایانا (Ramayana)، حماسه باستانی سانسکریت (Sanskrit) منسوب به حکیم هندو والمیکی (Hindu sage Valmiki)، که احتمالا ریشه در قرن پنجم پیش از میلاد مسیح (2500 سلا قبل) دارد؛ و مهاباراتا (Mahabaratha) حماسه فلسفی- تاریخی سانسکریت قرن چهارم پیش از میلاد (2400 سال قبل) که به ویاسا ( Vyasa) نسبت داده شده است.
تاریخ ادبیات هندو (Hindu Literature ) مروارید را به کریشنا (هشتمین مظهر ویشنو، محبوب ترین خدای فرقه هندو، که اعتقاد بر این است مروارید را از اعماق دریا بازیافته تا دخترش را در روز عروسی اش بیاراید) پیوند می دهد. نویسنده سانسکریت کلاسیک مشهور، از قرن 4 یا 5 پس از میلاد مسیح، که به طور گسترده به عنوان بزرگترین شاعر و نمایشنامه نویس زبان سانسکریت بشمار می آمد و به عنوان شکسپیر هندو (Hindu Shakespeare) شناخته و از نظر زمانی 12 قرن قبل از ویلیام شکسپیر بود- در آثارش اشاره مکرر به مرواریدها داشته که او تحت عنوان "muktha" به معنی "خالص" نام می برده است.
قدیمی ترین اشاره به مرواریدها از چین باستان می آید. در یکی از قدیمی ترین کتاب هایی که در چین منتشر شده، تحت عنوان شاه شو (چوانگ تزو- Chuang Tzu) به تاریخ 2350 قبل از میلاد (4350 سال قبل)، به مرواریدی از رودخانه هوای (River Huai) - مرز طبیعی بین چین شمالی و چین جنوبی - اشاره شده است که در سال 2206 قبل از میلاد (4206 سال قبل) به عنوان خراج به امپراطور یو (Emperor Yu ) اهدا و یک رشته مروارید تقریبا کروی از استان King Kau نیز به عنوان خراج داده شده است. این کتاب از مروارید در پرونده های مالیاتی و همچنین پاداش در زندگی پس از مرگ، نیز یاد می کند.
یک قصیده جالب از مکتب کنفوسیوس، "اگر شما در زندگی هیچ صدقه ای ندهید، در مرگ چگونه سزاوار مروارید هستید؟" در این کتاب ذکر شده است. این قصیده پندی است برای صدقه دادن به فقرا، تا در زندگی پس از مرگ پاداش دریافت کنید. فرهنگ لغت چینی باستان، Nh"ya، که در سال 1000 قبل از میلاد (3000 سال قبل) منتشر شده است به مرواریدها به عنوان جواهرات گرانبهایی اشاره کرده است که در استان شن-سی (Shen-Si) در مرز غربی یافت شده اند.
منبع مقاله:
ثبت نام کلاس های گوهرتراشی و گوهرشناسی
دقیقا مشخص نیست که اولین مروارید کجا کشف و مورد ستایش قرار گرفت. اما یقین می دانیم که در شرق یا مشرق زمین بود که مروارید برای اولین بار با جنبه های مختلف فرهنگ و مذهب آنها مرتبط شد و نه تنها خدایان و پادشاهان، بلکه معابد و کاخ هایی که در آنها اقامت داشتند را نیز می آراست. مروارید متعلقات مرتبط با سلطنت مانند تخت شاهی، تاج، تاج پادشاهی، کلاه پرها (دسته ی پر سفید مرغ ماهیخوار که در قدیم برای زینت کلاه و مو به کار می رفت) و تابلو فرش ها را می آراست و این جدا از مواردی بود که به عنوان جواهر استفاده می شدند؛ مانند گردنبند های چند رشته ای، دستبندها، انگشترها، گوشواره و غیره. مروارید نماد خلوص، حرمت و کمال شد و نماینده ارزش های انسانی بالاتر مانند فضیلت و عشق، عقل، دانش، عدالت و معنویت گردید.
سوابق تاریخی باستانی هیچ اشاره ای به این ندارند که مروارید در جای دیگری بجز از شرق به دست آمده باشد، تا دوران ژولیوس سزار (Julius Caesar ) و زمانی که ارتش رومی ها (Roman) به بریتانیا (Britain) حمله کرد تا کنترل منابع مروارید آب شیرین کشور را- به ویژه در اسکاتلند (Scotland) که مروارید در آن به وفور در دسترس بود - به دست بگیرد. گفته شده است که در آن زمان مرواریدها همراه با طلا، ارز روم را پشتیبانی می کردند؛ به غیر از تقاضای اعضای طبقه اشراف که آنها را در زیور آلات خود استفاده می کردند. استفاده باستانی مروارید در شرق همراه با این واقعیت است که کهن ترین منابع مروارید جهان، خلیج فارس (Persian Gulf )، دریای سرخ (Red Sea) و خلیج منار (Gulf of Mannar )، همه در شرق واقع شده بودند که تایید می کند که شرق منطقه ای بود که مروارید برای اولین بار در آن کشف و ستایش شد.
بنابراین، شواهدی وجود دارد که ثابت می کند که مروارید اول در شرق کشف شد، این شواهد را می توان به این صورت خلاصه کرد:
1)شواهد تاریخی و باستان شناسی از استفاده باستانی مروارید در شرق، که با فرهنگ و مذهب آنها پیوند خورده است.
2)این واقعیت که مورخان باستان تنها شرق را به عنوان منبع مروارید ذکر کرده اند.
3)این حقیقت که بیشتر منابع قدیمی مروارید در جهان، از قبیل خلیج فارس (Persian Gulf)، دریای سرخ (Red Sea) و خلیج منار (Gulf of Mannar)، همه در شرق واقع شده اند.
4)این واقعیت که اینها همان مناطقی بودند که برخی از اولین تمدن های بشری در آنها آغاز شده بود؛ مانند بین النهرین (Mesopotamia)، مهد تمدن بشر و تمدن مصر باستان.
5)برخی از اولین شواهد باستان شناسی از استفاده مروارید در این منطقه کشف شده اند، از جمله شواهدی از دفن مردم با یک مروارید سوراخ شده در دست راستشان که از منطقه خلیج فارس از زیر خاک درآورده شدند و تصور می شود بیش از 6 هزار سال (4 هزار سال قبل از میلاد مسیح) قدمت دارند.
6)قدیمی ترین ارجاع به مرواریدها از چین می آید و البته از شرق، در یکی از قدیمی ترین کتاب هایی که از چین نشات گرفته است.
ثبت نام کلاس های گوهرتراشی و گوهرشناسی
مرواریدها سنگ های آلی هستند که توسط نرم تنانی مانند صدف های دوکفه ای (mussels) (صدف خوراکی (oysters)، صدف (clam)، صدفهای اسکالوپ (scallops) و غیره) و گاستروپودها یا همان شکم پایان (حلزون های دریایی مانند حلزون دریایی ملو ملو (melo melo)، صدف حلزونی ملکه، صدف حلزونی اسب، حلزون دریایی آبالون و غیره) تولید می شوند. مرواریدها به عنوان هدیه طبیعت در نظر گرفته می شوند که حاضر و آماده بوده ، توسط طبیعت کامل شده و نیاز به دخالت های انسان از قبیل تراش و پولیش ندارند. این گوهرها جلا و درخششی مانند مروارید صدفی (nacreous) دارند که گاهی اوقات از خواص اینچنینی که توسط انسان و با استفاده از مهارت های مدرن فنی و نوآوری در سنگ های قیمتی معدنی ایجاد می شوند، پیشی می گیرند؛ داشتن خواص نوری منحصر به فرد مانند درخشندگی و اثرات ثانوی (overtones) ناشی از انکسار نور – زمانی که از میان لایه های پی در پی مروارید عبور می کند- ترکیبات رنگ منحصر به فردی که با دخالت انسان نیز در هیچ سنگ جواهر معدنی از جمله الماس قابل تکرار نیست، را می افزاید.
با توجه به این که مرواریدها گوهرهای حاضر و آماده ای هستند که تکمیل شده از دست طبیعت بیرون می آیند، شاید اولین سنگ های قیمتی باشند که در طول تلاش چند ساله انسان باستان و ماقبل تاریخ برای غذا- یکی از پیش مشاغل انسان های اولیه به عنوان یک گردآورنده غذا- کشف شدند. انسان باستان پس از کشف اینکه ماسل های آب شیرین و صدف های آب شور ، منابع ایده آل مواد غذایی هستند، تعداد بیشماری از آنها را از رودخانه ها و دریا جمع آوری کرد. انسان باستان در این روند از پوست درآوردن این ماسل ها و صدف ها، تصادفا به اولین مروارید برخوردکرد. با جلا و درخشش زیبایشان که باعث شد انسان دوستشان داشته باشد و آنها را برای زیباییشان ستایش کند. اگر ظاهر مروارید زبر و مات بود ، نمی توانست توجه آنها را به خود جلب کند و مرواریدها نیز مانند دیگر سنگ های قیمتی معدنی مانند الماس، زمرد، یاقوت سرخ، یاقوت کبود، و غیره باید چند هزار سال بیشتر منتظر می ماندند تا تکامل فرهنگی انسان به اندازه ای پیشرفت کند که برای آشکار کردن زیبائیشان، قادر به تراش و پولیش شوند.
علاوه بر این، انسان ماقبل تاریخ بر اثر تجربه آموخته بوده است که مرواریدها در تمام صدف ها یافت نشده و بسیار نادر هستند. آنها متوجه شده بودند که مروارید از بین هزاران صدف تنها در تعداد کمی، یافت می شود. چنین کمیابی شدیدی، بطور طبیعی در انسان باستان تحسین و حیرتی (آمیزه ای از ترس و احترام و شگفتی) بابت این خلق گریزان طبیعت، القا کرد که او (انسان ) منشأ روحانی را به این گوهرها - که تنها توسط اعضای خانواده سلطنتی و اشراف،که به عنوان عوامل خالق روی زمین در نظر گرفته می شدند، مورد استفاده قرار می گرفتند- نسبت داد. مروارید و پوسته های مادرِ مروارید که راحت تر قابل حصول هستند، جزو اولین مواد زینتی اند که توسط انسان باستان در نمونه های جواهر گنجانیده می شدند. با این حال استفاده از مروارید در تزئینات، با توانایی انسان باستان برای سوراخ کردن مواد مختلف- از هر دو منشاء آلی و غیر آلی – و تبدیل آنها به مهره ها (اصطلاحا "بید") همزمان شد.
ثبت نام کلاس های گوهرتراشی و گوهرشناسی
